De teelt van deze Pomodorino of pruimvormige cherrytomaat op de niet-geïrrigeerde hellingen van de Vesuvius is al in de negentiende eeuw begonnen. Er draait een hele economie op, van de productie van zaailingen tot de verkoop van de conserven. Het productiegebied strekt zich uit over de hele vulkanische Somma-Vesuvius-groep, bijna tot aan de zee: Boscoreale, Boscotrecase, Cercola, Ercolano, Massa Di Somma, Ottaviano, Pollena Trocchia, Portici, Sant'Anastasia, San Giorgio a Cremano, San Giuseppe Vesuviano, San Sebastiano al Vesuvio, Somma Vesuviana, Terzigno, Torre Annunziata, Torre del Greco, Trecase, het deel van het grondgebied van de gemeente Nola begrensd door het park perimeter: van de SP weg Piazzola di Nola - Rione Triëst (voor de rek genaamd "Costantinopoli"), van "Lagno Rosario", vanaf de grens van de gemeente Ottaviano en van de grens van de gemeente Somma Vesuviana. Zo is het beschreven in de DOP-erkenning

Onder de naam Piennolo zijn tal van oude cultivars verenigd die door dew boeren van de streek namen hebben gekregen zoals "Fiaschella", Patanara", "Re Umberto" en "Principe Borghese". Zij worden alle van oudsher in deze streek verbouwd.

Op de lokale markten wordt de pomodorino in zijn karakteristieke trosvorm - "al piennolo" - verkocht. Deze trossen hangen in de winter (7-8 maanden) in luchtige ruimten en blijven daar goed, zonder technische foefjes. De reden hiervoor is de combinatie van een dikke schil, een hoog gehalte aan suikers en minerale zouten. Door de tomaat lange tijd te laten hangen, rijpt de tomaat, maar wordt uiteindelijk (te) bitter. Een enkele tomaat weegt (maximaal) 25 gram. Ook in pot "a pacchetelle" is de tomaat relatief lang houdbaar.

De Pomodorino del piennolo del Vesuvio DOP is een essentieel ingrediënt van de Campaniaanse keuken in gerechten als zeevruchten-spaghetti en Pizza Napoletana. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de San Marzano-tomaat dezelfde eer toe komt.

De richtprijs voor de Piennolo-tomaat is € 9,00 per kilo, ter plaatse. De passata in pot kost circa € 6,00 per 7 dl.

De hoeveelheid solanine in tomaten is kleiner (0,5 mg per 100 gram bij rijpe en 50 mg per 100 gram bij onrijpe tomaten) als in aubergines, waarvan je er meer dan 35 (overeenkomend met 480 mg solanine) moet eten wil er sprake zijn van gezondheidsrisico.

Het pigment van rode tomaten bevat licopeen, een krachtige natuurlijke anti-oxidant. Licopeen komt zowel in de vrucht voor als in bereidingen. Daarnaast bevatten tomaten caroteen, anthocyanine en andere antioxidanten. Afhankelijk van de veredeling kunnen tomaten grote hoeveelheden vitamine A en C bevatten.

Blauwe tomaten bevatten tweemaal zoveel anthocyanine als andere soorten. Deze zijn om hun gezondheidsbevorderende eigenschappen in Oregon, Amerika veredeld. Zeker niet om hun smaak.

Samenstelling per 100 gram rauw product