Vitamine D₃ vervult een belangrijke rol bij de aanmaak en het onderhoud van ons bottenstelsel doordat het de opname van calcium en fosfor bevordert, vandaar een direct verband tussen deze vitamine en een aandoening als osteoperose, botontkalking, dat vooral ouderen treft.

D₃ activeert zogenaamde vitame-D-receptoren (VDR) en bindt zich daaraan. Deze VDR's worden in vrijwel alle cellen in vrijwel alle organen in ons lichaam aangetroffen, wat er op duidt dat ze geen eenduidige werking hebben, maar een heel veelsoortige. D₃ wordt in de geneeskunde in de vorm van cholecalciferol toegediend, onder meer bij de behandeling van Huntington, bij kanker, hartaandoeningen en diabetes.

Vitamine D₃ is een in vet oplosbare vitamine die wordt omgezet in een actieve vorm, eerst in de lever tot 25-hydroxyvitamine D₃ en vervolgens in de nieren tot 1,25-dihydroxyvitamine D₃ (calcitriol). Daar doen onze nieren een dag of tien over. Calcitriol heeft een hormonale werking, en zorgt voor de verhoging van het glutathionegehalte in de hersenen en bevordert naar men vermoedt de productie van het antioxidant gluthatione.

VOEDINGSADVIES (ADH)

De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid vitamine D bedraagt 5μg en voor ouderen 10μg. Op onze site wordt 5μg als standaard ADH aangehouden. De aanvaardbare bovengrens bedraagt voor volwassen 100μg; per dag, voor kinderen onder 10 jaar 25μg, en voor zuigelingen tot 1 jaar 25μg.

Een tekort aan vitamine D kan bij kinderen rachitis (Engelse ziekte) veroorzaken en kan bij ouderen tot osteopose (botontkalking) en spierzwakte leiden. Een landurige overdosering kan kalkafzettingen tot gevolg hebben.

BRONNEN VAN VITAMINE D₃

Vitamine D₃ komt voor in (vette) vis en visproducten, en in mindere mate in eieren en zuivelproducten zoals boter Ons lichaam maakt door middel van de huid zelf vitamine D₃ onder invloed van zonlicht. Ongeveer tweederde van de hoeveelheid vitamine D₃ in ons lichaam is afkomstig van aanmaak in de huid. Het lichaam slaat vitamine D op in vetweefsel en in de organen, onder meer in de lever.