Men vist(e) in het Middellandse zeegebied op dit jonge broedsel in de Adriatische zee (Italië), de Golf van Genua (Italië, Frankrijk) en de Ageïsche zee (Griekenland). Op 21 december 2006 vaardigde de Raad van Europa Verordening nr. 1967/2006 waarin het de lidstaten opdraagt beheersmaatregelen op te stellen voor de duurzame exploitatie van visbestanden in de Middellandse Zee. Sindsdien vist men alleen nog in Frankrijk op deze visjes, die men poutine noemt

Na een openbare raadpleging in 2006 publiceerde Frankrijk het beheersplan - plan de gestion - voor de zegenvisserij in de Middellandse zee. Eén van de onderwerpen daarin is de visserij op poutine in de Alpes Maritimes. Frankrijk schat daarin het Franse aandeel in de vangst op de jonge sardines op minder dan 1%, terwijl 99% van de vangst in de Golf van Genua door Italiaanse ringzegenvaartuigen gevist zou worden. "De impact van het vissen door Franse schepen, die beperkt in aantal zijn en vissen gedurende een periode die door nationale regelgeving beperkt is tot enkele weken, lijkt marginaal". Op grodn van dit beheersplan is een uitzonderingspositie gecreëerd voor de 'pesca a la poutina' voor de periode van 15 februari tot 31 mei, jaarlijks te evalueren.

De 'pesca a la poutina' in de Alpes-Maritimes (voor de kust van de gemeenten Nice, Antibes, Menton en Cros-De-Cagne) steekt als volgt in de steel. De vissers gooien er hun netten uit in een zone van 250-300 meter uit het strand gemeten. Daar bevindt zich een kiezelzone waarin de jonge vis zich ontwikkelt om uit te zwemmen. Wanneer de visserij wordt geopend, acht men het leeuwendeel van de dan nog aanwezige broedvis niet levensvatbaar. Tachtig procent ervan zou nooit uitzwemmen en een natruurlijke dood ondergaan.

Iedere visgang bestaat uit het uitvaren van de kleine, spitse boten, de pintus, met een fijnmazig sleepnet. Deze is voorzien van een bourdon, een houten versteviging of boom van het uiteinde van het net, die bij het uitvaren wordt bevestigd aan de pecadou, die dienst doet als anker van het net. De boot vaart uit tot een meter of 250 uit de kust, waarna het net in een grote boog naar de kust terug wordt gevaren. Wanneer de pintus het andere uiteinde aan wal brengt, trekken de vissers, geassisteerd door een schare vrienden het loodzware net met armkracht binnen totdat de netzak (margue) op het strand is getrokken, vol 'blauwe vis'.

Practische zaken

Culinair gebruik en bereiding

Aan de Franse Côte d'Azur en het Italiaanse Ligurië maakt men van oudsher ansjovispasta's waaronder één die van sardine en niet van ansjovis wordt gemaakt, de pisalat of machetu. De jonge sardines waar deze pasta van wordt gemaakt, worden in Frankrijk poutine, palailles of blanchailles genoemd, in Ligurë gianchetti of bianchetti.

In het Griekse Tefalos wordt jaarlijks ter ere van de vangst van de eerste broedvis het maridha-festival gehouden, zelfs nu er sinds 2006 niet meer op gevist. In plaats daarvan vangt men jonge visjes, vaak ansjovis. In Griekenland worden de visjes gefrituurd, een gerechtje dat ‘μαρίδες‘ (martidaki) wordt genoemd, op het eiland Chios maakt men er een pie mee, Gonaraki i maridopita sto tigani.

Poutine in een andere betekenis

In het Canadese Quebec is poutine een gerecht van frites, stukjes kaas en een hete bruine saus. Het gerecht is in 1950 in Café Idéal in Warwick ontstaan, een plattelandsgemeente tussen Montreal en Quebec. Bij toeval, how else. Een klant vroeg om frites en verse kaas, een lokale specialiteit, bij elkaar in één zak te doen. "&Cedil;a va faire une maudite poutine!", zei Lachange, de eigenaar van het etablissement. Dat wordt een zooitje ! Het werd een klapper. Naderhand.

Inmiddels is de Canadese poutine de wereld rond gegaan, en kun je hem met diverse toppings tegen komen.

 

#broedvis