Generaties Nederlanders zijn opgegroeid met de Kookbijbel van Bep Vuijk. Haar kookboek heeft nog altijd veel vrienden, maar ondervindt ook veel kritiek. Omdat de smaken, in sterke mate gebaseerd op het gebruik van droge kruiden en specerijen voor Indonesische begrippen nogal vlak zijn. Maar haar werk moet gezien worden in de context van het tijdsgewricht waarin het is geschreven, waarin zelfs die gedroogde ingrediënten spaarzaam verkrijgbaar waren, in de nog maar enkele toko's die ons land kende.