De Mougán is een heel andere peperplant dat de Gallische Ourense en Padrón, omdat de vruchten rechtopstaand zijn en niet afhangend. Net als de Padrón wordt de Mougán onrijp geoogst, voordat ze rood kleuren. de vruchten zijn relatief klein, met een lengte van ongeveer 5 cm, een gladde en glanzende schil en een intens zoete, licht pikante smaak. Aanvankelijk was de Mougán veel pikanter, maar de scherpte is er bewust uit geteeld.

De vrucht is 'vierkant' en wordt op grond van zijn vorm geclassificeerd als CMV3L (cuadrado morro de vaca tres lóbulos / vierkante drielobbige koeiensnuit )

De Mougán wordt in maart gezaaid: "En San Gregorio, bota o teu pimientorio", met Sint Joris's geboortedag op 12 maart. Na het inzaaien worden de zaden beschermd door er een raamwerk overheen te leggen, waarop stro of zakken worden gelegd ter bescherming tegen de laatste nachtvorst. Later zal de bodem bedekt worden met varens om de groei van onkruid te voorkomen.

Ze worden er vaak simpelweg gebakken in olijfolie en geserveerd met grof zout.

Langs die weg kwamen de planten in de Spaanse kloosters, waar de monniken de plant aanpasten aan de lokale groei-omstandigheden. Monniken brachten de zaailingen vanuit de parochie Mosteiro naar Guntín de Pallares, dat aan de weg naar Maugán ligt.

In 2014 heeft de "Pimiento de Mougán" de Europese status Beschermde Geografische Aanduiding (PGI) gekregen. Het beschermde gebied omvat het gehele grondgebied van de gemeente Guntín, die in de regio Lugo in Galicië ligt.

Taalkundige aspecten, etymologie

Over de hele wereld worden de namen paprika en peper door elkaar gebruikt. Zo kan het zijn dat paprika’s in Amerika zowel bellpepper als paprika worden genoemd, ze in Zwitserland pepperoni heten en in Italië peperoncini en in Frankrijk poivron. De Spanjaarden zelf gebruiken nog altijd het woord pimientos, zowel voor de chilipeper als voor de paprika, waarvan het woord pimentón voor paprikapoeder is afgeleid. Zoals men ze in Japan als Korea pimang respectievelijk piman noemt.