De gereedschappen voor de bewerking en het gebruik van kokosnoten zijn meer dan handige hebbedingetjes. Ze zijn in een aantal rubrieken te onderscheiden:

• openers
• boren
• raspen
• lepels, en
• trekkers

Naast de handgereedschappen zijn er motorisch aangedreven gereedschappen voor wie grote hoeveelheden kokosnoot verwerkt. Eén daarvan, en meteen de gevaarlijkste, is het hulpstuk voor op een boormachine, waarmee het kiemwit uit de kokosnoot gefreesd kan worden. Wees met die laatste uitermate voorzichtig, deze kan een fikse terugslag geven. Oprecht advies: niet gebruiken.

Tot de vroegste raspen behoren stoelraspen, zoals de Polynesische tuahi, krukjes met drie of vier poten waarop aanvankelijk een schelp of scherpe steen was bevestigd. Eén van de oudste bewijzen daarvan zijn balsalten rasphoofdjes, gevonden in West-Polinesië en gedateerd op 900 jaar voor Christus.

Het principe van deze rasp is de gehalveerde noot leeg te halen door het vlees er uit te raspen, zittende op de stoel waaraan de rasp is bevestigd. Het is daardoor mogelijk veel kracht uit te oefenen en snel te werken, doordat de arbeider beide handen vrij heeft voor de kokosnoten.

In het Australische museum van Sydney bevinden zich oude kokosraspen van het atol Funafuti. Ook daar werden van oudsher stoelraspen met natuurlijke rasphoofdjes gebruikt, maar populairder waren daar hoekig handgereedschap, bestaande uit een handvat waarop haaks de rasp was bevestigd. Hiervoor werden verscheidene schelpensoorten gebruikt, zoals de puntige karea-schelpen (Pterocera lambis), kamschelpen en oesters (Philobrya meleagrina). Men gebruikte de kokosrasp voor kokosolie en kokosmelk, voornamelijk om in te koken.

De schelpen werden gesneden tot lepelvormige attributen, soms wel van een centimeter of tien, tuai of twai genoemd. Sommige waren voorzien van enkele tientallen scherpe tandjes. Op soortgelijke manier werden raspen gemaakt van de schalen van schildpadden (Chelone midas). de grotere raspen werden zelfs aan twee zijden van rasptanden voorzien.

De eerste metalen kokosraspen zijn van later datum. In Azië trad het Bronzen tijdperk de eerste fase van het gebruik van metaal in fasen in, in het derde millennium in India en China, en veel later elders. In Indonesië niet eerder dan in de 4^e eeuw voor Christus. Veel eilanden in de Stille oceaan leefden toen ze door de ontdekkingsreizigers werden aan gedaan nog in het stenen tijdperk.

Heel fraai zijn de stoelraspen uit het Indonesische Nias uit het begin van de negentiende eeuw. Deze zijn onder andere te bewonderen in de Art Gallery of New South Wales in Sydney. Met de zoekopdracht "nias coconut grater" kun je via je webzoekmachine nog veel meer prachtige exemplaren bewonderen.

Zulke rotatieraspen zijn er in alle prijsklassen, met zuignap of tafelklem, al dan niet electrisch aangedreven. Voor de meer geavanceerde rasp-apparaten zijn speciale schraap-koppen verkrijgbaar waarmee je de grofte naar wens j=kunt instellen, zoals de hier afgebeelde rasp voor kokosrasp van macaron-grofte.

Een nieuwe versie is het inzetstuk van de Elgi Fastgrind, een krachtige natte molen voor het maken van beslag uit geweekte granen. Wordt tot noch toe niet in Europa verkocht.

Deze gereedschappen zijn onontbeerlijk bij een jonge okosnoot die niet al van een dekselopening is voorzien. Zie het artikel over kokoswater. In de categorie 'ik-ga-de-kokosnoot-te-lijf' scoort de Coconut-jack het hoogst. Hij wordt geleverd inclusief een hamer en een schraper voor het verwijderen van het kokosvlees door het deksel. De productie van deze boor is door crowd-funding mogelijk gemaakt. Bedoeld als blikvanger aan de coctailbar.

Van de buitencategorie is de Coconut cruncher of corer, een fors apparaat met een hendel. Ook dit apparaat is voor op de bar is bedoeld en kost tegen de duizend euro kost. Maar dan heb je ook wat!

Een variant voor thuis is de Australische Cococut, een compacte boor, met een handig kunststof hulpmiddel (nap) om op de kokosnoot te zetten, en de boor te fixeren .

 

#jonge kokos  #kokoswater 

Deze gereedschappen zijn onontbeerlijk bij een jonge kokosnoot die niet al van een voorberekte opening is voorzien, zie het artikel over kokoswater. Het gereedschapje is ook handig wanneer je een rijpe kokosnoot in de oven of boven een vlam wilt 'kraken'. Je doet er heel verstandig aan dan tevoren het beweinige kokoswater weg te laten lopen (en op te drinken).

Op de foto's is de veelzijdige en zeer practische Cocotap® (rechtsonder) te zien, met zijn onvouwbare T-hendel. Hij heeft een slechts 1,6 mm brede boor, goed voor één rietje. De holle boor is voorzien van een opening om de boor te reinigen, een reinigingsgereedschapje is bijgevoegd. Er bestaat ook een (grovere) kunststof CoCoTap, let op de hoofdletter C.

Daarnaast de soortgelijke Cocodrill. Deze heeft een ergonomisch gevormde, kunststoffen T-hendel, en en eveens een hulpmiddel voor reiniging. Het gat dat de Cocodrill boort is geschikt voor verscheidne rietjes tegelijk. De cocodrill is aanmerkelijk goedkoper dan de Cocotap®.

De houten Vacuvin kokosnoot-opener - voor een werkelijk habbekrats te koop - bestaat uit een ietwat onhandig, want vrij licht en kort 'mes', bedoeld om de noot mee te kraken, en een letterlijk en figuurlijk nogal peuterig priempje om het oog mee te doorboren. het voegt weinig toe aan de combinatie koksmes-priem.

 

#kokosnoot 

Voor de jonge cocos kun je volstaan met een lusvormig hulpmiddel dat je door de opening steekt, en waarmee je het kiemwit in enkele halen verwijdert. Zelfs een ijsschep voldoet. Op bovenstaande foto's zijn enkele uitvoeringen getoond die lange sporen trekken., zoals de 'noedeltrekker' en de 'zester'.

Het is een nogal bewerkelijke methode, het raakvlak met de kokosnoot is klein, en het schrapen gebeurt laagje voor laagje. Dit type schrapers is goed te gebruiken om van het malse kokoswit van een jonge kokosnoot noedels te trekken.