De piquillo is een puntige, driehoekige peper met een doorsnede van 3-4 cm en een gewicht van gemiddeld 35-40 gram. De benaming voluit is 'Pimiento de piquillo de Lodosa'. Net als de Espelette wordtr de pequillo rijp-rood geplukt, in de periode van september tot december. Piquillo's - ook wel Lodosa's genoemd, worden met de hand geplukt. Het merendeel wordt gegrild en gepeld, nadat ze een week in een goed geventileerde ruimte zijn opgeslagen. Hierbij worden de zaadlijsten en zaden met handmatig verwijderd.

Het is een zeer milde chili, ook voor annuum-begrippen, slechts 500-1.000 Scoville eenheden, veel minder scherp nog dan de jalape&ntulde;o. Ze zijn zo mild dat ze rauw gegeten worden.

Net als de Espelettes hebben piquillos een vrij dunne vruchtwand, en zijn ze zeer aromatisch, zelfs een beetje zoet.

Practische zaken

Aankoop en verkrijgbaarheid

Piquillo is in blik en glas verkrijgbaar

Culinair gebruik en bereiding

Piquillos worden veelal gebruikt om te vullen (piquillos renellos), maar ook als smaakmaker in pasta en salades, als begeleiding van vlees, vis en worst, of verwerkt in sauze, mayonaise, zelfs jam. Giet het vocht af alvorens ze te gebruiken, maar gebruik het gerust in gerechten. De peper zelf bevat weinig water.

Houdbaarheid (bewaaradvies)

Na opening is de piquillo beperkt houdbaar. Bewaar de eenmaal geopende verpakking altijd gesloten of met folie afgedekt in de koelkast.

De chilipeper is naar Europa gekomen na de ontdekking van Amerika door Columbus. De eerste chilipepers die in Europa aankwamen vanuit de Nieuwe Wereld (met name uit Mexico) werden in de 16e eeuw aan de Spaanse Karel V geschonken door de Spaanse conquistadores. Zoals Columbus er persoonlijk voor zorgde dat de pepers terecht kwamen in het klooster van het Spaanse Yuste (Piumento de la Vera), zorgde Juan Sebastian Elcano ervoor dat de Basken er over konden beschikken.

In het huidige Franse deel van Baskenland, Ipparaide of Pays Basque, is deze peper bekend onder de naam piment d'Espelette, naar de gelijknamige dorp, in het huidige Spaanse deel (Hegoalde of Pais Vasco) onder de naam pimiento de piquillo. Beide pepers worden als afzonderlijke variëteiten beschouwd. De piquillo wordt traditioneel ingelegd, een methode van bearen die al in 1893 is beschreven, de Espelette wordt daarentegen voornamelijk in poedervorm verkocht.

De pequillo-peper is Europees beschermd (PDO), wat betekent dat de naam alleen gevoerd mag worden, wanneer de peper is verbouwd in de Navarra, meer precies in de regio Ribera de Elba (Lodosa), in de gemeenten Andosilla, Azagra, Cárcar, Lerín, Lodosa, Mendavia, San Adrián en Sartaguda.

De hoeveelheid piquillo's die wordt geoogst is redelijk bescheiden, tussen 1.000 en 1.500 ton per jaar op ongeveer 150 hectare. Dat neemt niet weg, dat ook de piquillo wordt gevierd met een jaarlijks festival. Dat gebeurt in oktober, in Lodosa.

Taalkundige aspecten, etymologie

De benaming piquillo betekent 'snaveltje', vanwege de snavelvormige vrucht.

Zo levert 100 gram verse (rauwe) vrucht ongeveer 25% van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid (ADH) vitamine A, terwijl 50 gram verse vrucht al voldoende is om de ADH voor vitamine C (80-100 mg) te dekken.

Samenstelling per 100 gram rauw product