Ook in ons land is het woord peperbol gangbaar. In Zeeland worden deze sterk naar anijs smakende bollen vooral met Sinterklaas verkocht. De Kortijkse peperbollen, de Zeeuwse peperbollen en de Hollandse pepernoten hebben met elkaar gemeen dat ze gestrooid worden. Het Nederlandse 'strooigoed' stoelt op een Germaanse traditie. , in Kortrijk is dat niet het geval, zelfs niet sprake van een traditie maar een sinds kort ingevoerd gebruik. Strooigoed was in Germaanse tijden graan, dat symbool stond voor kiemkracht, en werd uitgestrooid over een pasgeboren baby. Een gebruik dat verwant is aan het strooien van rijst na de huwelijksvoltrekking.

Peperbollen werden in Kortrijk in grote hoeveelheden gemaakt voor de Ommegang tijdens de Kortrijkse Sinksenfeesten. De ommegang werd wel de Peperbollenommegang genoemd. Sinds enige tijd is de Ommegang, die lang in onbruik is geweest in ere hersteld. na de Eerste wereldoorlog werd het Kortrijkse sinksengebak niet meer op straat, maar in de bakkerijen verkocht. Het beste Sinksengebak zou van bakkerij Focque aan de Doorniksestraat komen, tegenwoordig bakkerij Courcelles.

Er werden traditioneel verschillende soorten peperbollen gemaakt. De brokvormige 'pennepisse' lijken nog het meest op de Nederlandse pepernoten. Voor de welgestelden waren er de -duurdere- gevuilde peperbollen, gevuld met gekonfijte citrus in de vorm van 'ginappel'-schillen. In de goedkopere versie werden deze vervangen door rozijnen.

Pennepisse of pannepisse is dialect voor peperkoek of zoetekoek, waarvoor in het Vlaams talrijke namen bestaan. Voor de scherpte wordt de peper in pannepisse in de regel vervangen door gember. In plaats van bakpoeder gebruikt men in pannepisse en in speculaas in de regel potas (E501), een mengsel van zouten dat vooral uit kaliumcarbonaat bestaat. Potas zit ook in bakpoeder, herkenbaar aan de karakteristieke ammoniakgeur.