Wanayad ligt in Kerala, dat met Karnataka de Malabar kust(strook) vormt. Een groot deel van dit gebied maakte deel uit van het oude koninkrijk Keralapoutra, waar eerst de Portugezen, naderhand de Hollanders (zeventiende eeuw, de Fransen en de Britten hun invloed deden gelden. Het was 3.000 jaar voor Christus al een belangrijk handelscentrum, en kent daardoor een zeer gemêleerde bevolking. Het staat bekend als de bakermat van de peper en de peperhandel.

Wanayad ligt in Noord-Kerala, ingesloten tussen Tamil Nadu en Karnataka. Het bestaat uit een sterk geaccidenteerde hoogvlakte met een klimaat dat zich uitstekend leent voor de specerijenteelt en een gewas als koffie of kardemom. De teelt is er kleinschalig, meestal in de vorm van een perceel aan huis. De koffiestruiken vinden beschutting van de bomen, die benut worden voor de peperteelt. Tegen deze bomen krijgt de peperplant de kans om tot wel 12 meter hoog uit te groeien, wat redelijk uitzonderlijk is. De schaduwrijke setting doet de rest.

Het unieke van Banasurapeper, een peper die gekruist is uit de variëteiten Karimunda en Panniyur (Piper nigrum var karimunda x panniyur) is dat de bessen enkele weken langer aan de plant blijven dan reguliere pepers. Ze krijgen daardoor de gelegenheid uit te groeien tot grotere bessen. Daardoor kunnen de bessen meer zetmeel bevatten en worden ze aromatischer, maar ook milder.

Banasura is vernoemd naar de op één na hoogste berg van Wanayad, de Banasuera van 2.073 meter hoog. De oogst vindt plaats aan het einde van de winter, vaak pas eind maart. De unieke groeiwijze verschaft de bessen een vol aroma maar maakt het oogsten, dat met de hand gebeurt, tijdrovend.

Koffie en peper zijn in Wanayad de belangrijkste voedselgewassen, naast rijst, dat op paddies verbouwd wordt. Van de 14.000 ton peper die jaarlijks in Wanayad wordt verbouwd is slechts 2.000 kilogram Banasura.

Practische zaken

Aankoop en verkrijgbaarheid

De Banasura-peper, ook wel hooglandpeper genoemd, is door de geringe productie-omvang beperkt verkrijgbaar.

Culinair gebruik en bereiding

Banasura peper wordt gebruikt bij de bereiding van rood vlees, zoals steaks.

Houdbaarheid (bewaaradvies)

De gedroogde banasurapeper is tot drie jaar na oogsten houdbaar, mits droog, koel (< 25°) en donker bewaard.

De hoogvlakte - meer dan 2000 vierkante kilometer groot, wordt al zeker drie millennia bewoond en beschouwd als één van de vroegst bewoonde regio's in Kerala. Wayanad is afgeleid van 'Vayal nadu', het dorp van de rijstvelden. Wayanad maakt deel uit van het Nilgiri Biosphere Reservaat.

Toen Wayanad in de 18e eeuw onder Britse heerschappij kwam, introduceerden de Britten er de grootschalige verbouw van thee en andere gewassen, en legden er wegen aan om de landbouwgebieden te ontsluiten. Het klimaat van Wayanad leende zich daar uitstekend voor, net het hele gebied West Ghat trouwens, met een gemiddelde jaarlijks neerslag van 2.300 mm en temperaturen tussen 18° en 29°.

Sterk fluctuerende marktprijzen hebben er toe geleid dat de boeren van Wanayad gedifferentieerder zijn gaan verbouwen, in plaats van uitsluitend koffie, ook bananen en peper bijvoorbeeld, of karadamom en peper. Vooral voor de relatief kleine familie-percelen is dat lucratief gebleken, doordat de gemengde teelt als neven-effect had dat er minder ziektes in de de gewassen op treden. Ook de grote boeren zouden graag over stappen naar gemengde teelt, maar de grootschaligheid van hun plantages en de drang naar maximale opbrengsten, vormt vooralsnog een belemmering voor zo'n conversie, maar er vindt al verandering plaats, waaronder tevens de omslag naar biologische teelt.

In context: de peperteelt aan de Malabarkust

Grootschalige peperteelt als in Vietnam zul je in Kerala, traditioneel de Malabar-kust genoemd, niet vinden. De peperteelt is er nog net als ten tijde van Vasco da Gama in de vijftiende eeuw kleinschalig. Veel kleine plantages zijn verouderd, irrigatiewerken verwaarloosd, waardoor de planten weinig produceren. Veel kleine boeren zijn huiverig om hun planten te vervangen, omdat ze de eerste jaren geen opbrengst hebben, en het onzeker is of de kwetsbare jonge planten de eerste drie jaar überhaupt zullen doorstaan. Daar komt nog bij dat (ook) het klimaat in Kerala aan verandering onderhevig is, het moessonpatroon verandert en bepaalde delen van Kerala bovendien te warm worden om er peper te kunnen verbouwen.

Op de wereld-pepermarkt is de Malabar-kust, de bakermat van de peperteelt, een kleine speler geworden, en het is uiterst onwaarschijnlijk dat ze de leidende positie ooit nog zullen herwinnen. Zelfs de grotere peperplantages in Kerala hebben een vier- tot vijfvoudig lagere opbrengst dan plantages in bijvoorbeeld Vietnam, en zoals al gezegd, men neigt eerder naar differentiatie dan naar het vestigen van monoculturen, met alle risico's van dien. Wat Kerala daar tegenover kan plaatsen, zijn voedselveiligheid, duurzaamheid en smaak. Daarin passen zulke niche-producten als de Banasura en de Tellicherry peper uitstekend.

De boeren beschikken over eigen waterreservoirs die gevoed worden vanuit de Kabini-rivier waarin sinds de jaren 90 van de vorige eeuw de Banasura Sagar dam ligt. Door de ongewoon droge en hete winter is deze rivier droog gevallen, waardoor ook de reservoirs droog zijn komen te staan. Een alternatief was niet voor handen. De boeren pleiten er voor om in plaats van de stagnerende grootschalige plannen op korte termijn een kleinschalig irrigatiesysteem te realiseren met gebruikmaking van de waterreservoirs.