Khorasan-tarwe is een oud tarwesoort van het tetraploïde type, met 28 chromosomen. Tot dit soort behoren oude tarwesoorten zoals emmer en ethiopische blauwe tarwe en moderne variëteiten harde tarwe, de durums. Ze wordt onder meer gebruikt voor het maken van pasta en bulgur.

Deze tarwe heeft een rijke nootachtige smaak. Sinds 1990 staat Khorasan-tarwe onder de historische naam Kamut geregistreerd als handelsmerk van Kamut International Ltd uit de Verenigde Staten.

Het is een eenjarig gewas (gras), dat ten opzichte van andere tarwes rijk aan proteïnen en vitaminen is, en alleen biologisch verbouwd wordt. Naast deze kamut wordt op verschillende plekken in het Middenoosten en Europa Khorasantarwe verbouwd, maar deze mag de naam kamut niet voeren.

Zeer waarschijnlijk is khorasan en graansoort geweest dat alleen op kleine schaal verbouwd is in het Middenoosten en Centraal Azië. Een Amerikaans piloot ontdekte het graan 1949 in Egypte, en verrast als hij was door de grote korrel, nam hij er wat van mee naar Montana in de Verenigde Staten.

Er gebeurde aanvankelijk niets. Het graan raakte zelfs uit de belangstelling, tot twee handelaren er eind jaren zeventig brood in zagen en het cultiveren ervan opstartten. In 1990 registreerden zij de tarwe onder het handelsmerk Kamut, en sindsdien mag deze herontdekking van de Khorasantarwe bogen op een meer dan warme belangstelling.

Taalkundige aspecten, etymologie

De naam Khorasan verwijst naar een historische regio in Afghanistan en het noordoosten van Iran. Het graan wordt ook reuzengraan genoemd, omdat de korrel tweemaal zo groot is als die van hedendaagse tarwe.

De khorasankorrel heeft de bijnaam kamelentand.

Feitelijk staat het onderzoek nog maar in de kinderschoenen, en geven de cijfers weinig houvast voor de hardnekkige gezondheidsclaims: ". . given the limited number of human trials, it is not possible to definitely conclude that ancient wheat varieties are superior to all modern counterparts in reducing chronic disease” (M. Dinu 2018).