Het hoofdingrediënt is wuméi, de zwart-gerookte zure abrikoos. Andere ingrediënten van suānméitāng 梅 zijn rocksuiker, zoethout , zoet geurende osmanthus, meidoornbessen, hooi, jujubes, cassia en kruidnagel.
In Hankou, bij Hubei, in de provincie Wuhan - u weet wel - maakt Lǎo wàn chéng sinds 1910 pruimensap. Deze wordt gemaakt van zwarte pruimen uit Guandong ( lǚxíng méi 旅行梅) en meidoorns uit Shandong en Shanxi. In Wuhan is de merknaam Lǎo wàn chéng de naam van het drankje.
Lǎo wàn chéng is weliswaar één van de oudste merken in Wuhan, maar veel ouder is de winkel van Xinyuan in Liulichang. Deze bestaat al sinds 1740. Het pruimensap van Xinyuanzhai (信远斋) staat hoog in aanzien.
Net als vroeger verkoopt Xinyuanzhai hoofdzakelijk mévruchten en producten die daar van gemaakt werden, bogend op haar rijke historie. Nog altijd maken zij de suānméitāng volgens het keizerlijke Qing-recept, van gerookte pruimen (wu méi) uit de streek.
Onderstaand recept is gebaseerd op de traditionale receptuur. Hieruit blijkt dat de drank niets met pruimensap te maken heeft, maar een infusie (thee) is van verscheidene gedroogde producten, met een heilzame werking (vergelijkbaar met kruidenthee) .
Warm het water op in een ruime pan. Snijd de vruchten fijn en doe ze in het warme water. Laat ze twee dagen weken.
Neem de vruchten uit het vocht en zeef dat. Doe de vruchten terug in het weekvocht en breng het mengsel aan de kook. Laat het 30 minuten koken.
Voeg pas vijf minuten voor het eind van de kooktijd suiker en osmanthus toe. In de zomer wordt minder suiker gebruikt dan in de winter, zodat de zuurte aan sluit bij het seizoen.
Zeef het sap, en zet het koel weg. Serveer de suānméitāng ijskoud.
In die tijd was de drank gemeengoed op de hoven. De eerste werkplaats van waaruit de drank ook aan burgers werd verkocht, stond in Beijing, in Liulichang. De merknaam van hun suānméitāng 梅 is vernoemd naar de werkplaats: Xinyuanzhai (信远斋), letterlijk de 'Xin yuan werkplaats').
De winkel is gesloten geweest onder Zhou Enlai in de jaren vijftig van de vorige eeuw, maar spoedig weer heropend. Tijdens de Culturele revolutie is de winkel opnieuw van overheidswege gesloten. Onder de naam Doncheng is de productie aanvankelijk zonder de chef-bereider herstart. Het verhaal gaat dat de Cambodjaanse minister-president Norodom Sihanouk, op bezoek bij Mao, zou hebben opgemerkt dat de suānméitāng niet meer was, wat hij altijd geweest was. dat was het signaal om de chef in ere te herstellen en de productie volgens de oude principes te hervatten. In de tweede helft van 1984 is herstart in Guandongdian in het Chaoyang District, en is een winkel geopend in Chaoyangmen Outer Street.
Sinds een tiental jaren is de drank mateloos populair geworden in heel China (en Hongkong) en wordt nu merendeels industrieel gefabriceerd. De eerste suānméitāng 梅-fabrieken dateren overigens van de tachtiger jaren van de vorige eeuw.
Belangrijke variaties zijn het vervangen van osmanthum en Chinese (gele) kandij door kant-en-klare osmanthum(kristal)suiker 桂花糖, en meidoornbes door jujube 大枣, .