Bronvermelding 
RADICCHIO DI TREVISO
De unieke vorm en kleur van de Treviso zijn ontstaan dankzij de bleektechniek die Francesco van den Borre, een Belgisch agronoom. Deze ontwikkelde, volgens sommigen 'bij toeval', een methode om de groene pigmentatie van de radicchio te verwijderen en de bitterheid te reduceren. Dat moet gebeurd zijn tussen 1860 en 1870. Zie Oorsprong en verspreiding
Culinair gebruik en bereiding
Radicchio is een vertrouwd ingrediënt in de Italiaanse keuken, vanzelfsprekend. In Veneto wordt radicchio op tal van manieren gegeten, in salades met dressing met gebakken spek of reuzel, als bijgerecht voor pasta, gegrild bij vlees, met een topping van kaas, en heel populair in combinatie met borlotti bonen.
Houdbaarheid (bewaaradvies)
Wanneer radicchio di Treviso lelijk wordt, is dat meestal vanaf de punten van de buitenste bladeren. Snijd deze er zo snel mogelijk af. Mits vers gekocht, kun je radicchio in een papieren of plastic zak met gaatjes ruim een week goed houden, in de koelkast.
DE BEREIDING
De vroege Radicchio rosso di Treviso is compact en heeft purperen bladeren die knapperig en scherp van smaak zijn. Deze wordt rauw of kort geblancheerd gebruikt in salades, en wordt gekookt. De late soort heeft lange smalle bladeren, die heel mals zijn, en ook gegrild kunnen worden.
Oorsprong en verspreiding
Volgens Plinius kenden de Egyptenaren radicchio, die zij kweekten uit zijn wilde voorouder de cichorei. In de Middeleeuwen maakte radicchio deel uit van de vegetarische dieten in kloosterkeukens en op adelijke hoven.
De unieke vorm en kleur van de Treviso zijn ontstaan dankzij de bleektechniek die Francesco van den Borre, een Belgisch agronoom. Deze ontwikkelde, volgens sommigen 'bij toeval', een methode om de groene pigmentatie van de radicchio te verwijderen en de bitterheid te reduceren. Dat moet gebeurd zijn tussen 1860 en 1870.
Van den Borre greep terug op de al bestaande techniek van het telen van witlof. toeval was het hoe dan ok, want hij maakte kennis met raddicchio tijdens zijn werk aan het park bij Villa Palazzi-Taverna, dat hij heeft ontworpen.
De techniek, die imbianchimento of in gewoon Nederlands 'bleken' heet, vindt na het oogsten van de plant plaats. Aan het einde van de herfst, wanneer de planten zijn blootgesteld aan de eerste vorst, wordt de plant met wortel en al geoogst en in speciale manden gedaan. de bedoeling ervan is om te plant te dwingen in duisternis nieuwe bladeren te maken. Deze 'forcing' vindt plaats met behulp van stromend water en zand bij een temperatuur van 15°.
De radicchio's krijgen 25 dagen tijd om te herleven, en worden na die 25 dagen op zand gezet om maximaal water te absorberen. Wanneer deze laatste fase van rijping voltooid is, worden radicchio's opnieuw geoogst, worden de slechte bladeren verwijderd, wordt de penwortel teruggesneden en wordt de radicchio gewassen. Het resultaat : de radicchio di Treviso met zijn karakteristieke dieprode kleur en zijn aangename bitterheid (hoe dieper rood, hoe aangenamer die smaak).
Taalkundige aspecten, etymologie
De naam radicchio
VERTALING RADICCHIO
FESTA DEL RADICCHIO
Dat jaar werd het evenement werd voor de inmiddels 32e maal gehouden met als smaakmakers de Radicchio Rosso di Treviso, de Radicchio Variegato Castelfranco, de Radicchi del Veneto, de Radicchio Rosso di Chioggia en de Radicchio di Verona, allemaal voorzien van het Europese PGI-label. De tentoonstelling wordt gehouden in het PGI-huis Casa degli IPG Veneti. Dit gastronomisch evenement trekt jaarlijks 70.000 bezoekers.
Gezondheidsaspecten
Voedingswaarde, gezondheidsrisico's
Radicchio is rijk aan vitamine K.
Samenstelling per 100 gram rauw product
Bronvermelding update maart 2020
