Aanwijzingen hiervoor zijn gevonden in opgravingen uit de Etruskische tijd in Caere (Cisra) en Vetulonia (Vatluna), in de kuststrook ten noorden van Rome. Helemaal zeker is deze theorie niet, volgens sommigen stamt de maremmana rechtstreeks af van de oeros.

Podolisch rundvee kenmerkt zich door de grijze vacht en lange horens. Deze runderen komen van oorsprong van de Podolische steppe, een gebied in het westen van Oekraïne.

Veel Podolische runderen waren melkvee, de maremmana is dat nooit geweest, was altijd werkvee. Ze vervoerden zelfs marmer uit de bergen. Veel maremmana's zijn van ousdher gehouden in de moerasachtige Maremma. De moerassen zijn in de jaren dertig van de vorige eeuw op grote schaal drooggelegd.

De kuddes worden van oudsher gehoed door paardrijdende herders, Italiaanse cowboys, butteri genoemd. Zij reden de runderen in het voorjaar vanuit de kraal de bergen in, om ze in het najaar weer huiswaarts te brengen, waar ze de winter in de beschutte omgeving van de kraal door brengen. Deze traditie wordt alleen nog in stand gehouden in het Parco Regionale della Maremma, waar nog vijf-zes kuddes leven. De hele zomer kunnen de butteri aanschouwd worden in de fattoria del Marruchetone in Roselle, even buiten Grosette. Bijna iedere woensdag.

In Italië worden de maremmana's vooral gehouden op de grassteppen van Maremma in het zuiden van Toscanië, en in de kuststrook van de provincies Grosseto en Viterbo. De gehele veestapel omvatte tien jaar geleden nog geen 9.000 dieren, mede door de ondersteuning van Slowfood is dat aantal inmiddels verdubbeld tot zo'n 20.000 dieren. Bovendien zijn de invloeden van de dubbelkoe Podilica, die in de Barabaarse tijd was ingefokt weer uitgefokt. .