Anijs is wel familie van de venkel, de andere schermbloemige met een anijssmaak. Het is een kruidachtige eenjarige plant die wel een meter hoog kan worden. De kleine witte bloemetjes staan in schermen. De vrucht van de anijs is een schizocarp, dat is een vrucht die gedroogd uiteen valt in meerdere zaden. De smaak van anijs komt van de etherische olie anethole, die ook in steranijs voor komt.

Zowel het blad als de zaden worden gebruikt. Anijs wordt tussen april en mei ingezaaid. De oogst van de zaden vindt gemiddeld in september plaats, zodra ze rijp zijn. De schermen worden een week op natuurlijke wijze gedroogd voordat de zaden verwijderd worden.

Culinair gebruik en bereiding

Bekende toepassingen van anijszaad zijn pepernoten, snoep en alcoholische dranken zoals Chartreuse, Sambuca, Ouzo en Raki. Het effect van anijs tegen slapeloosheid was al onder de Romeinen bekend, zij het gemengd met zwartmoeskervel en honing, en niet met anijsmelk.

Misschien wel het beroemdste gerecht met anijszaad is dat van muisjes^®, de roze en blauwe (met witte) dragees van De Ruijter, sinds 1860.

Wel weten we dat het in het Bijbelse Midden-Oosten als betaalmiddel gebruikt werd. De Romeinen bereidden er een cake van die aan het einde van de maaltijd werd gegeten met het oog op een goede spijsvertering. Behalve anijs bevatte deze cake ook komijn.

Taalkundige aspecten, etymologie

Vermoedelijk is de oorsprong van het woord anijs dezelfde als van dille, het Griekse án&etilde;thon. Dat zou via het Griekse án&etilde;son in het Latijn anisum zijn geworden. Pimpinella is afgeleid van dimpinella,

Vertaling anijs