Dainagion-azuki - ook wel de rode diamant genoemd - wordt voornamelijk geteeld op Hokkaido in Japan. De plant is vernoemd naar de Grote raadsheren van Japan, de dainagon. Variëteiten van deze danaigon zijn vernoemd naar oude adelijke families, zoals de Tamba-dainagon (verbouwd in Kyoto en Hyogo), de Noto-dainagon (Isikawa) en de Tokaci-dainagon (Hokkaido).

Eén van de topmerken dainagon is de Kasuga dainagon die wordt gebruikt in amo, een delicatesse. Tamba, de groeiplaats, is de enige plek in Japan waar deze variëteit van de azuki gedijt. Het gebied heeft een typisch landklimaat, waarbij de temperatuur 's nachts sterk daalt. De plant houdt niet van regen, en moet direct na het regenseizoen geplant worden, waardoor het groeiseizoen kritisch (kort) kan zijn. De boon dient immers uiterlijk in november geoogst te kunnen worden.

De danaigonboon is veel groter dan een gemiddelde azukiboon, glanzend en zeer zoet, en heeft als eigenschap dat de zaadhuid tijdens het koken goed intact blijft. De peulen ontwikkelen zich ongelijkmatig, waardoor de plant niet efficient, mechanisch geoogst kan worden, maar de bonen met de hand geselecteerd en geplukt moeten worden.

In Noto produceert men de Noto dainagon, een krusing, die is ontwikkeld uit azukibonen die sakebrouwers met dat oogmerk mee naar Noto brachten. Het resultaat wordt ook wel "rode diamant" genoemd. In 2006 werd de Noto Dainagon Production Association opgericht, die zich bezighoudt met het verkrijgen van handelsmerken van lokale organisaties en het verzamelen, verkopen en promoten van de boon en de daarvan bereide producten.

De groeisnelheid van de daiganon-azuki-peulen kan sterk variëren en iedere afzonderlijke peul moet daarom met de hand geïnspecteerd worden. Als de peul volledig bruin is geworden, zoals op bovenstaande afbeelding, betekent dit dat de bonen binnenin rijp zijn. De jongere peulen laat men enkele weken binnen drogen om na te rijpen.

 

#azuki