Carotte des sables
Bretonse zandpeen
De Carotte des sables of Bretonse zandpeen is een nantaise-peen, dat wil zeggen cylindrisch van vorm, en met een vrij bol uiteinde. De peen groeit uitsluitend in Bretagne, zowel op zandgrond als op zandige leem. De Bretonse zandpeen is beschermd. De bechermde naam is Carotte de Créances. In 1960 heeft de peen Appellation d'origine contrôlée (AOP) gekregen, en sinds 1967 voert de peen bovendien het Label Rouge.
In 1992 heeft de peen bovendien het Europese IGP-label gekregen, welke internationale handelsbescherming geeft op de naamgeving carottes de Créances en carottes des sables de Créances.
Het groeigebied zijn de duinstreek aan de westkust van Cotentin en de regio Créances, het gebied ten noorden van de baai van Mont Saint-Michel, in de gemeenten Agon, Gouville-sur-Mer, Glatigny, Surville, Portbail, Saint-Rémy-des-Landes, Denneville, Saint-Lô-d’Ourville, Saint-Georges-de-la-Rivière, Saint-Jean-de-la-Rivière, Barneville-sur-Mer, Blainville-sur-Mer, Lessay, Créances, Pirou, Anneville-sur-Mer, Geffosses, Saint-Germain-sur-Ay en Breteville-sur-Ay
Op ieder perceel wordt hoogstens vijf jaar peen verbouwd, daarna een ander gewas. Voor de bemesting worden onder meer algen gebruikt die in deze regio groeien.
De oogst begint in de herfst, in september, en vindt deels handmatig plaats. De peen wordt handmatig (met loof) of met de machine geoogst.
Practische zaken
Aankoop en verkrijgbaarheid
De peen is in twee klassen verkrijgbaar: klasse I, niet-gewassen (vuile peen), en klasse Extra, gewassen. Hoewel de peen al in de herfst geoogst kan worden, liet men de peen vroeger tot het voorjaar ingekuild liggen onder plaggen. tegenwoordig is de peen het hele jaar door verkrijgbaar.
Culinair gebruik en bereiding
De smaak is heerlijk zoet.
De peen kan rauw gegeten worden en is geschikt voor alle bereidingen, als gratin, in soep, zelfs gezoet.
Houdbaarheid (bewaaradvies)
De zandpeen is een relatief goede bewaarpeen.
De geschiedenis
De tuinbouw voorzag de bewoners buiten het visseizoen van voedsel en inkomen. Men verbouwde er kool en uien, naderhand ook aardappelen en meloene. In de negentiende eeuw vond de eerste uitbreiding van het areaal tuinbouwgrond in de duinstreek plaats. De oorspronkleijke tuinbouwgronden en de gronden die in gebruik zijn genomen tussen 1824 en de Eerste wereldoorlog - noemt men de 'vieilles mielles'. Ze liggen aan de voet van de duinen en aan zee.
De gronden die tussen de beide wereloorlogen in gebruik genomen. liggen dichter tegen de duinen aan, deels in de duinen en worden de 'vieilles caves' genoemd. na de Tweede wereldoorlog in 1953-54 heeft nog een derde stadium van het in cultuur brengen van de duinstreek plaats gevonden, bij de haven van Lessay.
De teelt van peen is voor Crénces vrij nieuw, daterend van rond de eeuwwisseling, begin 20e~ eeuw. De tuinders de peen aanvankelijk alleen op regionale markten aan de man, maar in 1919 voor het eerst ook in de Parijse Hallen. De ambitie reikte verder dan dat. Tegen het einde van de Tweede wereldoorlog verenigden de boeren zich om de teelt te professionaliseren door een coöperatie te stichten, uiteindelijk resulterend in een product dat diverse kwaliteitslabels voert.
