De gele knol (Brassica rapa var rapa Goudbal) wordt op de akkers van het beschermde stadsgezicht de Soestereng in wisselteelt met rogge verbouwd. Ze worden rond 10 augustus (Sint Laurentius) ingezaaid en voor eind december geoogst, waanneer ze op hun smakelijkst zijn.

Vanouds wordt de Soesterknol met schil en al gekookt, en dampend heet op tafel gezet, in de vorm van 'muuspot, een stamppot van raap, aardappelen en dierlijk vet. Het was een typische wintergroente, die gezaaid werd nadat het graan (haver of rogge) gedorst was, of de aardappelen gerooid. Niet alleen de knol, ook het blad werd gegeten, maar dan door het vee. Aan het einde van de 19e eeuw kenden de boeren meer waarde toe aan de knollen als nagewas dan als consumptiegoed, en liet men de schapen in de herfst, wanneer het loof van de knollen hoog was opgeschoten, op het knollenland lopen. Later werden de knollen stal- en/of bijvoeding.

AANKOOP

De knol wordt geweckt verkocht, mede om hem het hele jaar beschikbaar te hebben. Ze worden vooralsnog uitsluitend verkocht via Lekkernijen te Soestdijk (Ben van der Linden).

VOETNOOT

De Soesterknol, en knol van het type 'goudbal' vertoont grote gelijkenis met de raap die Golden ball of Boule d'or wordt genoemd, en die in de Verenigde Staten het predikaat heirloom (erfgoed) heeft, net als Frankrijk. Het lijkt dan ook geen aparte variëteit te zijn, maar een ook elders verbouwde knolraap, met een heel eigen gebiedsspecifieke historie. dat wel.

Benieuwd naar uw mening, staan we open voor kritiek of discussie.

De bereiding

Knolraap kan mits op het juiste moment geoogst - wanneer hij het malst is - rauw gegeten worden. De smaak verschilt sterk van die van gekookte knolraap, die door koken uitgesproken zoet wordt. Het is verstandig de knol eerst te wassen, dan te schillen, en in stukjes te snijden. Knolraap is niet bepaald geschikt om te roerbakken. Hij zal altijd (na)gestoofd moeten worden.

Ovenbereidingen kunnen wel, eerst beetgaar koken (zo'n 10 minuten), daarna in de oven bereiden. Heerlijk met een goede kaas !

BEREIDINGSTIJDEN (KOOKTIJDEN)

Knollen waren in ons land geen basisvoedsel, al werd de smaak zeker gewaardeerd, ook door de welgestelden, de adel en het vorstenhuis. Op de website van de Soetserknol staat daarover het volgende:

Soesterknol was het lievelingsgerecht van Koning Willem I (1792 – 1843). In de herfst en zolang zij nog van goede kwaliteit en eetbaar waren, verschenen Soesterknollen met een gebraden schapenbout op de koninklijke dis, waarbij een glas Bourgogne werd gedronken. In de jaren dertig van de vorige eeuw kregen de Soesterknollen een politiek tintje. Omstreeks 1832 waren er nog families waar de verjaardag van de "goede Prins" op 24 augustus herdacht werd door zijn lievelingsgerecht van Soesterknollen op tafel te zetten. Ook na zijn troonsafstand op 7 oktober 1840 werd dit nog gedaan door fervente oranjegezinden. Zelfs toen Koning Willem I reeds veel van zijn populariteit had verloren, hielden velen de trouw aan de Vorst nog in stand door Soesterknollen met schapenvlees te eten. "Hofleverancier" in de betekenis die wij tegenwoordig hieraan toekennen, zullen de Soester boeren, die de knollen leverden, wel nooit zijn geworden, evenmin kregen de befaamde knollen het predikaat "koninklijk", al werden zij door de Koning hooglijk gewaardeerd.

De Soesterknol is opgenomen in de Nederlandse Ark of Taste (Ark van de smaak) om te laten zien dat de SAoester knol bestaat, en iedereen uit te nodigen actie te ondernemen om ze te helpen beschermen, bijvoorbeeld door ze te kopen en (weer) te eten, hun verhaal te vertellen en de producenten te ondersteunen. Bij dezen.