Onder de afstammelingen van de cargamento is de borlotto (meervoud borlotti) de boon met de dikke huid. De borlotto is een stamboon met brede, roodbruin-gevlekte peulen. De donkere kleurstelling maakt plaats voor wit, wanneer de peul rijpt, en deze net als de zaden wit met felrode vlekken wordt.

De borlotti is net als de spekboon een slastokboon. Eén van de beroemde Italiaanse variëteiten is de Borlotto di Saluggia, vernoemd naar de stad in het noorden van Italië. Het is een bonensoort dat als sinds 1535 in Saluggia wordt verbouwd, en daarmee één van de oudste Italiaanse bonenrassen is.

Andere Italiaanse borlotto-variëteiten zijn de Fagiolo di Lamon, de Toscaanse Fagiolo borlotto di Maremma en de Ligurische Fagiolo borlotto di Mangia .

PEULVRUCHTEN KOKEN

Klik hier voor een uitgebreide beschrijving van de bereiding van gedroogde bonen in zijn algemeen. Hierin staat alles wat u weten moet over het wel of niet weken van bonen, het waarom, over het koken en over het schuimen van bonen. Lees dit artikel beslist, het is ook van toepassing op borlotti. Eet ze nooit rauw.

BEREIDINGSTIJD (KOOKTIJD)

VERKRIJGBAARHEID EN AANKOOP

Geen up-to-date informatie.

HOUDBAARHEID, BEWAREN

Ook (verse) borlotti zijn gevoelig voor vochtverlies. Verse bonen zijn stevig en zonder verkleuringen. Wanneer een boon verdroogt, is dat direct zichtbaar en voelbaar aan de peul, deze wordt slap. Bescherm de verse peulen daarom tegen uitdrogen door deze te verpakken in een vochtige doek, geperforeerde plastic of papieren zak, en ze in de koelkast te bewaren. Dan zijn de bonen bij 2-4 ° zeker vier-vijf dagen houdbaar.

Inmiddels wordt de borlotti wereldwijd verbouwd, en behoort de boon tot 'alle culturen'. De borlotti (frijol cargamento) wordt onder meer in Ethiopië verbouwd.

TAALKUNDIGE ASPECTEN

De Nederlandse naam kieitsboon is vanzelfsprekend een verwijzing naar het uiterlijk van een kievitsei. Pinto is de naam van een gevlekt paard.

SAMENSTELLING PER 100 GRAM  GEDROOGDE BOON