De rabarber in de Rhubarb Triangle wordt twee jaar achtereen niet geoogst. Daarmee wordt de plant gestimuleerd om een grote koolhydraatreserve op te bouwen in het wortelstelsel (rhizoom). Aan het einde van het tweede seizoen worden de wortels nog éénmaal blootgesteld aan vorst, dan opgegraven en overgebracht naar speciale, verwarmde schuren.

Omdat het in de schuren aangenaam warm is, worden de planten geprikkeld om direct uit te lopen en de reserves aan te spreken. De koolhydraten worden in glucose omgezet, wat resulteert in bitterzoete rabarber. Oorspronkelijk werd steenkool uit de omgeving gebruikt als goedkope brandstof, tegenwoordig is dat niet meer het geval. Het oogsten gebeurt bij kaarslicht, om de rabarber niet aan zonlicht bloot te stellen, wat het proces afbreuk zou doen, daardoor de groei stil zou komen te liggen.

Omdat Yorkshire rabarber in het donker groeit, zijn de bladeren geelgroen van kleur. De stelen zijn circa 60 cm lang en normaal van kleur. Wanneer de oogst is afgelopen zijn de reserves van de plant op en worden de wortels tot compost verwerkt.

Practische zaken

Aankoop en verkrijgbaarheid

Het seizoen voor de Yorkshire rabarber begint in december, vlak voor Kerstmis en loopt door tot eind maart, vlak voor Pasen. De teelt is duur, en daarvoor betaalt de consument de prijs.

Culinair gebruik en bereiding

Rabarber wordt niet rauw gebruikt, maar altijd gekookt. Vaak wordt de stengel na van de dikste vezels te zijn ontdaan, in stukjes gesneden, alvorens deze kort te koken. Gekookte rabarber wordt zowel warm als koud, op zich zelf staand of in bereidingen, gegeten.

De rabarber kwam in de 16 ^e eeuw via de Zuideroute naar Engeland. Het werd vooral gezien als remedie voor kleine ongemaken zoals kiespijn en indigestie. Shakespeare laat het Macbeth uitschreeuwen: "What rhubarb, cyme, or what purgative drug would scour these English hence?". Rabarber als middel om de Engelse soldaten te verdrijven ! [Macbeth V3 1606]. Merkwaardig is, dat Shakespeare het schrijft in de huidige spelling, want men schreef in die tijd Rubarbe, zonder h en met een e.

Twee eeuwen duurde het voor rabarber serieus werd genomen. Het oudste Britse rabarberras dateert uit het begin van de negentiende eeuw, de Victoria uit 1837, opgedragen aan koningin Elizabeth die in dat jaar de troon besteeg. Aanvankelijk heette de rabarber Myatt's Victoria, naar Joseph Myatt, een patriot die later nog een rababer aan het koningshuis zou opdrage, de Prince Albert, dit maal ter gelegenheid van het huwelijk van koningin Victoria in 1840.

Rabarber verscheen zelfs aan het hof als ingrediënt voor taarten en crumbles. In 1877 begon men in Yorkshire met de bleekcultuur die het mogelijk maakte ook 's winters rabarber te oogsten. Er werden speciale schuren gebouwd, die men verwarmde met de goedkope steenkool uit de lokale kolenmijnen. Het voornaamse doel was om rabarber te telen voor de winter. Op zijn hoogtepunt voorzag Yorkshire de hele wereld (!) van winterrabarber, met een aandeel van 90%! Ooit besloeg de Rhubarb triangle een gebied van bijna 80 vierkante meter - aan het begin van de twintigste eeuw - tegenwoordig is het gebied beperkt tot 23 vierkante kilometer nabij Wakefield, Morley en Rothwell. en werd het forceren door honderden boeren en niet-boeren gedaan.

Een speciale express-trein bracht de rabarber dagelijks vanuit Ardsley naar de stations Spitalfields en Covent Garden in Londen. In de hoogtijdagen in 1939 werd op die manier dagelijks 200 ton rabarber van 200 forceerbedrijven naar Londen vervoerd. Een deel ervan ging richting Parijs.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de prijzen van voedsel, ook die van rabarber door de regering vastgesteld om de bevolking voor honger te behoeden. rabarber was er in overvloed en spotgoedkoop. Voor de telers was er weinig meer aan de rabarber te verdienen en veel van hen keerden de rabarberteelt de rug toe, net als de consument die voor exotischer groenten en fruit koos. Rond 1980 was er nauwelijks meer iets van de rabarberteelt over, en dreigde de dan grootste teler in Yorkshire er ook het bijltje bij neer te leggen. Op dat moment slaagde hij er in de geforceerde rabarber in de schappen van de supermarkten te krijgen. Dat luidde het herstel van de Yorshire rhubarb in.

De teelt is nu wat kleinschaliger, er zijn nog maar een tiental telers. Deze besloten om Europese bescherming aan te vragen om de teelttechniek te beschermen en zo in stand te helpen houden. In februari 2010 verkreeg de rabarber onder de naam Yorshire forced Rhubarb het Europees predikaat PDO (Protected Designation of Origin status)